نحوه طرح شکایت ضرب و جرح

در غالب مواردی که افراد باهم درگیری لفظی پیدا میکنند و این درگیری لفظی به دلیل عدم کنترل خشم و هیجانات منفی به ارتکاب رفتارهای مخاطره آمیز و دعوا و نزاع منجر می شود قانون گذار برای جلوگیری از این نوع اعمال و پرهیز از هرج و مرج و شورش اقدام به تعیین مجازات برای این دسته اعمال نموده است تا ضمن رعایت حقوق شهروندی آسایش عمومی نیز در نتیجه این اقدامات سلب شود.

ضرب و جرح چه مستوجب دیه باشد یا نباشد جرم بوده و شخص مجازات می شود.

فرض اول- ضرب و جرحی که موجب دیه می باشد:

اگر در دعوا یا نزاعی خیابانی شخصی مرتکب جنایتی شود و عضو و یا منفعتی را از شخص دیگر از بین ببرد یا ناقص کند(رفتار وی عمدی باشد)مجازات تعزیری این عمل طبق ماده ۶۱۴ مصوب ۱۳۷۵ قانون مجازات ۲ تا ۵ سال حبس تعیین گردیده است که البته این مجازات تعزیری با دیه در صورت درخواست بزه دیده جمع می شود.

ماده ۶۱۴ تنها شامل مواردی می شود که موجب نقصان یا شکستن یا از کارافتادن عضوی از اعضا باشد یا این که در نتیجه ضرب و جرح شخص به مرضی دائمی یا فقدان یا نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل دچار گردد.
البته اگر جراحتی که بر شخص وارد شده جزء موارد ماده ۶۱۴ نباشد ولی مرتکب اسلحه یا چاقو و… داشته باشد طبق تبصره ماده فوق به سه ماه تا یکسال حبس محکوم می شود.
در موارد عمدی که قصاص نیز منتفی است شخص به تعزیر ماده ۶۱۴(۲ تا ۵سال حبس)محکوم می شود البته با وجود یک شرط اینکه :اقدام وی موجب اخلال در نظم و امنیت عمومی گردد یا ترس از تجری مرتکب یا دیگران باشد.
توجه داشته باشید مقادیر دیه اعضا و منافع در قانون بیان شده است که به طور درصدی تعیین گردیده است.
«برای اخذ مشاوره و تعیین دقیق مبلغ دیه با وکلای متخصص در امور کیفری گروه حقوقی یک وکیل مدافع در ارتباط باشید»

فرض دوم:ضرب و جرحی که هیچ دیه ای به آن تعلق نگرفته و هیچ اثری برجای نمی گذارد:

اگر شخصی مورد ضرب و جرح واقع گردید ولی پس از مراجعه به پزشکی قانونی احراز گردید هیچ دیه ای به وی تعلق نمی گیرد و در این حالت راهکار چیست؟؟؟؟
طبق ماده۵۶۷ قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ در مواردی که رفتار عمدی مرتکب موجب بروز عیبی و آسیبی در بدن نگردد و نه اثری بر جای مانده باشد و حتی دیه ای هم قابل مطالبه نباشد چون رفتار مرتکب عمدی بوده و قصد ارتکاب جرم وجود داشته و عناصر لازم نیز مقارن با زمان ارتکاب جرم موجود بوده مرتکب به حبس از ۹۱ روز تا شش ماه و یا شلاق از ۱۱ ضربه تا ۳۰ ضربه محکوم می شود.

« ماده ۵۶۷ قانون مجازات اسلامی – مقادیر دیه : در مواردی که رفتار مرتکب نه موجب آسیب و عیبی در بدن گردد و نه اثری از خود در بدن برجای بگذارد ضمان منتفی است لکن در موارد عمدی در صورت عدم تصالح، مرتکب به حبس یا شلاق تعزیری درجه هفت محکوم می شود.»

 نحوه ی شکایت ضرب و جرح:

پس از وقوع درگیری و نزاع ابتدائا می بایست با نیروی انتظامی تماس بگیرد پس ازحضور آنها گزارش مفصلی از ماجرا تهیه و تنظیم گردد اگر مجنی علیه در صحنه حضور دارد می تواند با مراجعه به کلانتری درخواست نماید برای بررسی و معاینه به پزشکی قانونی معرفی شود.
با مراجعه به پزشکی قانونی آثار ضرب و جرح دقیقا معاینه و گزارش آن به مقام قضائی ارسال می شود در صورتی که درگیری و ضرب و جرح در محل عمومی اتفاق افتاده و شاهدانی ناظر وقوع جرم بوده اند با ذکر اسامی و مشخصات دقیق آنها در برگه ای واحد و اخذ امضا از آنها بخواهید در مرجع قضائی به نفع شما ادای شهادت نمایند.

پس از تهیه مدارک و دلایل فوق به یکی از دفاتر خدمات قضائی مراجعه نمایید و شکوائیه ای تحت عنوان ضرب و جرح(حسب مورد مستوجب دیه یا تعزیز یا مستوجب تعزیر) تنظیم نمائید و شرح کامل ماجرا را بنویسید دلایل اثبات شما و آنچه باعث می شود بتوانید مرتکب را مجازات نمائید و احقاق حق نمائید(گزارش مرجع انتظامی،گواهی پزشکی قانونی ،استشهادیه کتبی شهود)را در شکایت قید کنید و پیوست نمائید پس از ثبت شکایت ابتدا پرونده شما به شعبه ی دادسرا ارجاع می شود،دادسرا می تواند خود تحقیقات را انجام دهد یا از نیروی انتظامی در مقام ضابط دادگستری همکاری در انجام تحقیقات را تقاضا کند.

توجه داشته باشید اگر دلایلی برای اثبات ضرب و جرح مستوجب دیه ندارید می توانید به ’’سوگند’’ استناد نمائید در این صورت با ادای سوگند از جانب شما دیه ثابت می شود و شخص محکوم به پرداخت می گردد.

– سه نکته مهم در اینجا باید ذکر شود:

1. اول اینکه در صورت محکومیت شخص به پرداخت دیه عمدی می بایست ظرف یک سال قمری از تاریخ وقوع جنایت پرداخت گردد.
2. دوم اینکه همانند سایر دعاوی مالی شخصی که به پرداخت دیه محکوم گردیده می تواند طبق قانون نحو اجرای محکومیتهای مالی مصوب ۱۳۹۴ در دادگاه بدوی ادعای اعسار را مطرح نماید.
3. سوم اینکه رای دادگاه در صورت محکومیت شخص به پرداخت دیه «مقارن یک دهم و کمتر از آن» به استناد ماده۴۲۷ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ قطعی و غیر قابل تجدید نظر و قطعی میباشد.